Uit het leven van een kluns

18:00


Ik ben een kluns. Dat is een feit. Als ik naar mijn knie kijk, zie ik een blauwe plek. Als ik door de stad loop, kom ik in de meest awkward situaties terecht. En als ik mijn nagels net zo perfect gelakt heb, vind ik het plotseling nodig om iets weer op zijn plek te zetten. Waarbij ik, je raad het al, mijn nagellak ergens op smeer. Welkom in mijn leven!

Het leek me leuk om vandaag wat klunzige acties met jullie te delen. Op het moment zelf waren ze soms niet zo grappig, maar even daarna lag ik er dubbel om. En ik wil jullie ook graag aan het lachen maken. Want lachen is gezond. Toch?! En om je nog even wat extra hard te laten lachen, heb ik er wat foto's bij gedaan, die ik normaal gesproken niet zou delen...


Zo zat ik pas met Rieneke in de trein. Schuin tegenover ons zat een oma met haar kleindochter. Op het gegeven moment moest die kleindochter naar de wc. Dus die oma zei doodleuk: 'Laat je tas hier joh!' Het meisje schudde haar hoofd om daarna heel snel naar de wc te vertrekken. En het kwartje landde bij de oma. Ik glimlachte even naar Rieneke. Toen we op station Utrecht Emma ontmoet hadden, gingen we even naar de wc. En ik vertelde het treinvoorval keihard aan Emma. Nadat we naar de wc geweest waren, liepen we verder over het station. En je wilt niet weten wat Rieneke toen zei. 'Die oma stond net achter je.' Ik kon wel door de grond zakken.

Ik had een week geleden een sollicitatiegesprek gehad en wilde mijn oortjes indoen om muziek luisterend naar huis te fietsen. Maar mijn oortjes gingen steeds uit mijn telefoon. Normaal is dat geen probleem, want dan stopt de muziek. Maar dit keer speelde hij af. Midden in de stad. En hard. Een liedje dat Emma een keer deed voor een muziekavond, die ik nog op mijn telefoon had staan. En geloof me, het was niet het liedje dat je in de stad keihard wilt afspelen. Heel handig weer Klaske.


Ik ga bijna nooit met de bus. Maar een paar dagen geleden moest ik wel, aangezien de trein niet reed. Ik probeerde in te checken en wachtte een halve minuut op die piep. Keek even naar de buschauffeur, die me erg vreemd aankeek en besefte toen dat ik probeerde te reizen met mijn schoolpas. Met een rood hoofd griste ik heel snel mijn OV uit mijn portemonnee. Oeps.

Op de laatste dag van de tienertour trok ik mijn panty kapot. Ik had geen nieuwe bij me en dus moest ik een dagje met een ladder lopen. Wat ik op zich niet heel erg vond. Maar toen we op de trein zaten te wachten, zaten we naast een oude vrouw. Die geschokt uitriep: 'meisje, er zit een ladder in je panty! Wat zonde van je mooie pootjes.' Ik had het niet meer. 's Middags liep ik over station Zwolle naar mijn trein naar huis. En ik kwam een conducteur tegen, die me nog even vertelde dat ik een ladder in mijn panty had terwijl hij hard lachte. Klaske vond het wel grappig om dat op twitter te zetten, maar zag toen ze thuis was dat NS reizigers het had geretweet. Dat was nou ook weer niet helemaal de bedoeling. Het leverde me trouwens wel een nieuwe volger op.



Je wilt trouwens ook niet weten...
♥ Hoe vaak ik in mijn leven al van de trap ben gevallen
♥ En van mijn fiets
♥ En van mijn longboard
♥ Hoe vaak ik kledingstukken op de grond gooi in de winkel
♥ Hoe vaak ik mijn telefoon al op de grond heb laten vallen
♥ Hoe vaak ik me nu al aan mijn cacti heb bezeerd. Die ik gisteren kocht. Ze lijken zo schattig, maar zo voelen ze niet!
♥ Hoe vaak ik nog knoei op mijn kleren
♥ Hoe vaak ik mijn reactie op een blog per ongeluk al verzend, terwijl hij nog helemaal niet af is. En dan moet ik hem nog een keer schrijven. Waarna de blogger ze allebei modereert. Eh...
♥ Hoe vaak ik mijn eigen blogjes al gepubliceerd heb voordat het de bedoeling was. Ze snel weer in concept zette en ze per ongeluk weer publiceerde. 
♥ Hoe vaak mijn nagellak al mislukt is in mijn leven
♥ Hoe vaak mijn eyeliner al gelukt is (nog nooit?)
♥ Hoe leuk het is om aan allerlei klunzige situaties terug te denken en om jezelf te lachen

Mijn geliefde stekelige vriendjes ♥


Dat was mijn gekluns voor vandaag. Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen vermaken. Wist je trouwens dat dit blogje 100 al is?! 100. Dat is veel. Heel erg veel. Ik wil je namens Rieneke en mij heel erg bedanken voor het lezen van onze blog. Jullie zijn lief!♥

Ssshhtt.. Ik hoop dat Klaske dit niet meer leest. Zojuist heb ik mij ziek gelachen om Klaske haar klunzigheid. Om eerlijk te zijn was het eerste verhaal van die oma heel grappig. Ik weet nog hoe ik bijna in mijn broek plaste toen ik die oma zag staan. Mijn nichtje is echt een kluns. Misschien wel een familiekwaaltje. 

Ben jij ook een kluns? Herken jij wat van mijn klunzige acties?


You Might Also Like

3 reacties

  1. Ik ken het gevoel ook. Op dat moment is het wel even gĂȘnant, maar daarna kan ik er meestal wel om lachen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Whahahahaa ik zie het al voor me: Daaddy come hooomee daar midden in de stad ;"D Ik lag me ziek hierzo! Oh en dat van die oma is ook geweldig, ik mag erom lachen omdat ik zelf minstens net zo'n kluns ben haha! ;) Xo

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hahahaha, ik moest zo hard lachen om dit blogje! Ik dacht dat ik een kluns was, maar dat valt blijkbaar dus nog behoorlijk mee als ik dit zo lees, haha.
    Maar ff serieus wat schrijf je goed Klaske! Allebei trouwens! En die foto's! Heel leuk! :) :) xx

    BeantwoordenVerwijderen

Wat leuk dat je een reactie achterlaat op onze blog! Daar worden we heel blij van!