Toen ik in september dit jaar mijn spiegelreflexcamera voor het eerst in handen hield, had ik geen idee wat ik eigenlijk vast had. Van het begrip sluitertijd, diafragma (huh, wat?) of ISO had ik werkelijk waar nog nooit gehoord. Ik maakte af en toe wel foto's met mijn mobiel en dat vond ik best wel heel erg leuk. Maar ik zag een nieuwe, goede camera meer als noodzakelijk voor het bloggen dan als het ontdekken van een nieuwe hobby.

En als ik dan nu terugkijk, besef ik hoe raar het eigenlijk gelopen is. Eerst probeerde ik wat op de automatische stand uit en daarna ging ik zelf het diafragma instellen. Ik ontdekte dat ik dat gaaf vond. Ik had gewoon invloed op hoe de foto eruit kwam te zien. Langzaam ging het knopje een stukje verder en nu staat hij al heel erg lang op manual. Het was niet meer een beetje gokken vanuit een goede positie, maar door de juiste instellingen kon ik zélf de dingen op de foto mooi uit laten komen. Wat een ontdekking.